๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๓
วัตถุดิบ มี ถั่วตาไก่ , ข้าวเหนียว , กระทิ (ยังเป็นมะพร้าวขูดอยู่เลย) ส่วนหม้อเขียวไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ (เห็นสีฟ้าชัดๆ แต่เค้าเรียกหม้อเขียว)
ถั่วตาไก่ อันนี้สำคัญ ถ้าไม่ใส่ จะไม่อร่อยเลย
คั่นน้ำกระทิ ลงกะทะทีเดียวเลย
นำข้าวเหนียว และ ถั่วตาไก่ มาใส่กะทะ ที่มีน้ำกระทิ
ใส่น้ำตาลทราย และเกลือ ตามรสชาตที่ชอบ
ตั้งบนเตาไฟ
ต้องหาไม้พายอันเล็ก ๆ มาคนไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้ติดก้นกะทะ
มัววุ่นกะเรื่องอื่นแป๊บเดียว ข้าวเหนียวพร้อมที่จะนำมาห่อแล้ว (กะทะหาย) อันนี้ยังดิบอยู่น่ะครับ
เริ่มลงมือห่อกันหล่ะ เอาใบกะพ้อมาทำแบบนี้
แล้วเอาข้าวเหนียวใส่ลงไป อัดให้เกือบแน่น
แล้วก็หมุน ๆ จนได้รูปทรงเป็นแบบนี้ ซึ่งเรียกรูปทรงแบบนี้ว่า "ต้มโจงกระเบน"
(ตอนหมุนไม่มีใครถ่ายภาพให้ เลยอดดูภาพประกอบ)
ซ้ายมือ เรียกว่า "รูปต้ม" คือการเอาใบยอดของต้นกะพ้อ มาคลี่ออกแล้วพันเป็นรูปข้าวต้ม
โดยเอาด้านกระดูกใบเข้าด้านใน เพื่อให้ใบกางออกซึ่งจะเป็นการง่ายต่อการที่จะเอาข้าวเหนียวใส่ลงไปภายหลัง
(อันนี้ต้องทำเตรียมไว้ก่อนล่วงหน้านะครับซักวันหรือครึ่งวัน)
ขวามือ คือห่อข้าวต้มที่มีข้าวเหนียวอยู่ข้างในแล้ว (เวลาจะเอาข้าวเหนียวใส่ลงไปในห่อ
จะกลับเอากระดูกใบไว้ด้านนอก)
อันนี้ข้าวต้มห่อจิ๋ว ลองห่อเล่นๆ (เล่นแบบนี้ถ้าคุณปู่เห็นคงจะโดนตี)
เปรียบเทียบข้าวต้มห่อจิ๋ว กับ ข้าวต้มห่อปกติ
รูปแบบการห่อข้าวต้มที่แตกต่าง (การห่อลักษณะทรงยาว ๆ แบบนี้มีในท้องถิ่นสุราษฯ , นครศรีฯ ซึ่งจะต่างไปจากท้องถิ่นอื่น)
ภาพนี้คุณย่ากำลังห่อข้าวต้มอีกแบบหนึ่ง เรียกว่า "ต้มยาว"
ต้มยาว ฝีมือคุณย่า (ทรงนี้ผมห่อไม่เป็นครับ) ส่วนห่อสีเขียว ๆ ทางซ้ายมือนั้นคุณย่าทดลองเอาใบเตยหอมมาห่อแทนใบกะพ้อ
ผลงานการห่อ (ห่อกันสามคน มี คุณย่า คุณป้า และผม)
ยังเหลือข้าวเหนียวอีกตั้งครึ่ง
อันนี้ห่อเสร็จสรรพ จนข้าวเหนียวหมดแล้ว ได้จำนวนห่อเยอะทีเดียว
นำมาวางเรียงในหม้อนึ่ง
เมื่อก่อนใช้ "รังซึ้ง" นึ่งด้วยถ่าน แต่เดี๋ยวนี้เค้าใช้หม้อไฟฟ้ากันแล้ว (ภาพทางขวามือคือ "รังซึ้ง" ที่เคยถ่ายเอาไว้นานแล้ว)
ตั้งเวลาไว้ 35 นาที (เรียกข้าวต้ม แต่เอามานึ่ง แปลกดีไหม ?)
เกือบจะได้กินแล้ว...รออีกห้านาที
ครบ 35 นาทีที่ตั้งเอาไว้แล้วก็ยกลงจากหม้อนึ่ง
(อันนี้คุณป้าเค้าใช้ประสบการณ์ครับว่าต้อง 35 นาที จึงจะสุกพอดี)
อันนี้ใครจะกิน ระวังฟันหลุดครับ...มันยังร้อนนนนนน
คุณย่าเอามาวางเรียนในกระจาดแบบนี้
(ภาพที่เคยเห็นตั้งแต่ผมยังเด็กเริ่มจำความได้ คุณย่าก็วางเรียงอยู่แบบนี้แหล่ะ)
ไม่ลืมที่จะเอาห่อจิ๋วมาเทียบกับห่อปกติ (หลังจากสุกแล้ว)
อันนี้กำลังทดสอบ "ต้มยาว" ใบเตยหอมของคุณย่า
ก็หอมอร่อยไปอีกแบบ
วันรุ่งขึ้นก็เอามาเพิ่มรสชาติโดยการย่างไฟถ่าน
เป็นวิธีถนอมอาหารอีกแบบหนึ่ง
คุณย่าเห็นหลานชายชอบทานแบบนี้ เลยย่างซ่ะหมดกระจาดเชียว
